تقدیم به عشق همیشگی خودم

شعر چکاوک از داریوش:

کجای این جنگل شب پنهون میشی خورشیدکم

پشت کدوم سد سکوت پر میکشی چکاوکم

چرا به من شک می کنی، من که منم برای تو

لبریزم از عشق تو و سرشارم ازهوای تو

لبریزم از عشق تو و سرشارم ازهوای تو

دست کدوم غزل بدم نبض دل عاشقمو

پشت کدوم بهانه باز پنهون کنم هق هقمو

گریه نمی کنم نرو ، آه نمی کشم بشین

حرف نمی زنم بمون ، بغض نمی کنم ببین

سفر نکن خورشیدکم، ترک نکن منو نرو

نبودنت مرگ منه، راهی این سفر نشو

نذار که عشق من وتواینجا به آخر برسه

بری تو و مرگ من از رفتن تو سر برسه

گریه نمی کنم نرو ، آه نمی کشم بشین

حرف نمی زنم بمون ، بغض نمی کنم ببین

نوازشم کن و ببین عشق میریزه از صدام

صدام کن و ببین که باز غنچه میدن ترانه هام

اگر چه من به چشم تو , کمم، قدیمیم، گمم

آتشفشان عشقم و دریای پر تلاطمم

گریه نمی کنم نرو ، آه نمی کشم بشین

حرف نمی زنم بمون ، بغض نمی کنم ببین