راز عشق
اینجا خانه ی کوچک من است...درهایش به رویتان باز خواهد بود...دریابید مرا...راز عشق
اینجا خانه ی کوچک من است...درهایش به رویتان باز خواهد بود...دریابید مرا...نمی دانی!
نفهمیدی چه می گویم
ندانستی چه می خواهم
*
گمان کردی که چون از عشق می گویم
نیاز پیکرم را در تو می جویم؟
*
تو فکر کردی
که عشق جز خواهش تن نیست
و جز این آرزو در باطن من نیست؟
*
نفهمیدی! نفهمیدی!
که این افکار در من نیست!!
*
و عشق آن واژه پاکیست
برای من...
که بی تو معنی تنهایی مطلق
برای دستهای من...
برای حرف های من...
برای آنچه می گویم...
*
نمی دانی! نمی دانی!...
چه می گویم 
می خوام دوباره بنویسم
سلام به همه دوستای خوب و همراهای خوبم
سال نو همه شما دوستای گلم مبارک باشه
یه مدت نبودم
می خوام دوباره با قدرت شروع کنم به نوشتم
همتونو دوست دارم که تو این مدت منو تنها نذاشتین
قربون همه شما احسان
سخت است
با تمام بی پناهی ام
گاهی ایستاده
...
در پس همین وجود
در پس همین خنده های سرد
در پس همین گریه های گرم
هی می میرم و زنده می شوم!
...
سخت است
صبور باشی...
و در حجم این سکوت
نـفـسـت بنـد نیـایـد
...
دلم گرفته
نشسته ام من و ، شکسته های دل ، شکسته و رسوا ، غریبم و تنها
خدا خدا دلم گرفته ، دلم گرفته
جهان پُر از غمه ، یه دشت ماتمه ، برای زندونه
شراره های غم ، درون سینه ام ، یه عمره مهمونه
جهان پُر از غمه ، یه دشت ماتمه ، برای زندونه
شراره های غم ، درون سینه ام ، یه عمره مهمونه
جهان پُر از غمه ، یه دشت ماتمه ، برای زندونه
شراره های غم ، درون سینه ام ، یه عمره مهمونه
جهان پُر از غمه ، یه دشت ماتمه ، برای زندونه
شراره های غم ، درون سینه ام ، یه عمره مهمونه
آه ای خدا ببین ، ببین آبرویم دگر ز غم ، شکسته در گلوم
رها کن از مستی ، دلی که بشکستی
شکسته دل صدا نداره ، صدا نداره
دلی که خاموشه ، دگر نمی جوشه ،
درین جهان بها نداره بها نداره
نه شوق و تمنّایی ، نه حسرت و فردایی
که دگر ز جهان دلم گرفته ، دلم گرفته
رها کن از مستی ، دلی که بشکستی
شکسته دل صدا نداره ، صدا نداره
دلی که خاموشه ، دگر نمی جوشه ،
درین جهان بها نداره بها نداره
نشسته ام من و ، شکسته های دل ، شکسته و رسوا ، غریبم و تنها
خدا خدا دلم گرفته ، دلم گرفته
انتظار
انتظار واژه غریبی استهمراه حزن است و پریشانی
وقتی صدایی در خانه نباشد انتظار هم طولانی تر می شود
تیک تاک تیک تاک تیک تاک
پس این زمان کی می خواهد تمام شود تا آسوده سر به بالین بگذارم
همین دیشب بود بی قراری می کردم از نبود ن ها
ولی امشب نگرانم
نگران خود...؟!
مثل دریا که موج اش دل ساحل می لرزاند
دیگر جنون دریا در من دمیده شد
بی آنکه بدانم خطا می کنم
و بر قلب دیگران می لرزانم
چه کنم ...
نمی شود...
نمی توانم...
هنوز دیر است
و هنوز انتظار زود
مرا از قاب خاکستری خاطرات پاک کرده اند
مثل نگاه ماتی می مانم که لبخند بر لبانش نمی چسبد
یا شاید نگاه گنگ تصویر هایی شده ام که سخن نمی گویند
چرا داغ دل تازه کنم
دلم می خواست چیزی برایت بنویسم
راستش دلم باز تنگ بود
و باز قولم زیر پا بود
می دانم حرفی بزنم سکوت می شنوم
آری هنوز بین حرف هایم سرم پایین می اندازم
می دانم دارد از دیر هم دیر تر می شود
بی خوابی شب های سرد و بی بهانه زمستان به پایان می رسد
و بهار از راه می رسد ولی من هنوز آماده نشده ام
دیگر خطوطی را کلمه نخواهم کرد و کلمات که جمله نخواهم ساخت
کسی فاصله من تا خدا نمی داند ؟
شاید نزدیک و شاید دور
کیست راز بهار را بداند
راز بهار خاطره است
خاطرات یعنی همین
تکه هایی از زمانی دورکه در قعر وجود می رقصد
خاطراتم...؟!
خاطراتی پُر زالفت
خاطراتی شاد
خاطراتی پُر ز غربت
خاطراتی تار
خاطراتی پُر ز آبستن های تلخ
حاصل همخوابیِ حس ُ حافظه
در زمان حال
در زمان حال دیروز
در زمان حال امروز
خدایا
خدایا ! دلم باز امشب گرفته
بیا تا کمی با تو صحبت کنم
بیا تا دل کوچکم را
خدایا فقط با تو قسمت کنم
***
خدایا ! بیا پشت آن پنجره
که وا می شود رو به سوی دلم
بیا،پرده ها را کناری بزن
که نورت بتابد به روی دلم
***
خدایا! کمک کن به من
نردبانی بسازم
و با آن بیایم به شهر فرشته
همان شهر دوری که بر سردر آن
کسی اسم رمز شما را نوشته
***
خدایا! کمک کن
که پروانه شعر من جان بگیرد
کمی هم به فکر دلم باش
مبادا بمیرد
***
خدایا! دلم را
که هر شب نفس می کشد در هوایت
اگرچه شکسته
شبی می فرستم برایت
با توام
با توام ای لنگر تسکین!
ای تکان های دل!
ای آرامش ساحل!
با توام ای نور!
ای تمام طیف های آفتابی!
ای کبود ارغوانی!
با توام ای شور, ای دلشوره ی شیرین!
با توام ای شادی غمگین!
با توام ای غم!
غم مبهم!
ای نمی دانم!
هر چه هستی باش!
اما کاش... نه, جز اینم آرزویی نیست: هر چه هستی باش!
اما باش ...
دلت از سنگ شده انگار
دلت از سنگ شده انگار ...
که من و تنها گذاشتی ...
می شینم منتظر اینجا ...
تا تو برگردی دوباره ...
تا بشینی پای حرفهام ...
بریم تا ماه و ستاره ...
می دونم می آیی یک روزی ...
یک روزی که خیلی دیره ...
یک روزی دل شکستم ...
سر این کوچه می میره ...
دستم
انتظار را نوازش میکند به نام تو
و تیک تاک های شلوغ ساعت زمان،
میچرو کاند دستم را
و روح متورم تو را در آن...
نبض سینه ی دیوار،
جاودانگی نبض دستانت را می تپد...
نفس به نفس این اتاق
شب بویی را نفس می کشد
که شبانه روز بوست!
و خنک می شود دل اتاق من
ای که چشم من به یاد چشم توست...
رو به غروب می روم اینک
.نگاه آینه بر دلم زخمی زد و بعدش نمک...
رو به برگشتن من...
رو به دوری...
رو به باریدن بی عشق رفته ام!
رو به بی شعری،
بی حسی...
من اگر باز بخواهم بنویسم،
مینویسم:
کاش همه جا پنجره بود...
کاش نگاهم پر از خاطره بود...
و اگر باز بخواهم که بگویم از تو،
می سرایم:
دلم برای سرودنت تنگ است...
و شبم شبنم سردی زده است...
از تو سخن باید گفت
از نگفتنهایم،
از چراغی که شبی بی من خفت!
از بودنت روزی و
نبودت عمری...
تو شدی مال خودت، خوشبختی...
من شدم مال غمت، تک بیتی...
می نویسم از آنجا که
دست ماهی به تک ستاره نرسید!
می نویسم تا آنجا که
ستاره ای در اوج، به حضیض تنهائی رسید...
می نویسم:
آری...آن نگاهی که تو دیدی خون بارید،
تو را دید...
و دل پیری که کنف های زبری به دار آویخت،
عادتا داشت غمش را می بافت...
تو را یافت...
چشم در چشم رویاهام
پر از شرمندگی هستم!
آه...
آهی در بساطم نیست تا تو را آه کشم!
رو به غروب می روم اینک
بگذار بنویسم...
بگذار بگویم که غروبم شب شد...
و شبم شب ماند...
شمعی که در آن روشن بود، سردی داد...
بگذار بگویم تک ستاره ای بودم
چکیدم...
و چکیدم...
خالی از بغض همیشه...
کم شدم...
خاک شدم...
ریشه شدم برای غم...
تشنه ی یک نگاه پاک
تشنه ی لبخند تو ام...
رو به غروب می روم اینک
رو به بی شعری...
بی حسی...
دلم برای سرودنت تنگ است..
چقدر وسوسه انگیز کرد فردارا
سلام کردو لبش بهر بوسه جار کشید
هزار وسوسه را پشت هم قطار کشید
به یک تبسم و صد وعده خیال انگیز
به شام پایز من، موسم بهار کشید
چقدر وسوسه انگیز کرد فردارا
که با تلاوتش آیات بیشمار کشید
نیازنامه سودای روشنائی را
درون پنجره لطفی، ستاره وار کشید
ببرد مرا و ودل خویش را به من بخشید
وهست و بود مرا حرف انتظار کشید
به ناز، گفت که دل داده است نخستین بار
قرار و بردوبه دل نقش بیقرار کشید
در آن نگاه که پایان و آخرین آغاز
قشنگترین سفر ی را به یادگار کشید
میان خواب غزل تا خیال گیج سحر
کنارو بوس و لبی با لبی شیار کشید
به شوق دیدن باران و شاعر صحرا
به خوا ب آینه اش نقش آبشار کشید
که است که یاد اودر من ترانه میبارد؟
کسیکه قطعه ای عشقی ترانه وار کشید
ویا در آینه فصلی، شکوفه و باران
صفای وسوسه را در کلام سار کشید
خودش نظاره گر کیست در افق خیال
همانکه معبر زیبای رودبار کشید
چه زود و زود خیالش لطیفه میبارد
کسیکه انبوه زلفش طناب دار کشید
INTERVIEW WITH GOD
INTERVIEW WITH GOD
گفتگو با خدا
I dreamed , I had an interview with god.
خواب دیدم .در خواب با خدا گفتگویی داشتم .
God asked?
خدا گفت :
So you would like to interview me !
پس می خواهی با من گفتگو کنی؟
I said ,If you have the time.
گفتم اگر وقت داشته باشید.
God smiled ,
خدا لبخند زد.
My time is eternity.
وقت من ابدی است.
What questions do you have in mind for me?
چه سوالاتی در ذهن داری که می خواهی از من بپرسی؟
What surprises you most about human kind ?
چه چیز بیش از همه شما را در مورد انسان متعجب می کند؟
God answered :
خدا پاسخ داد:
That they get bored with child hood .
این که آنها از بودن در دوران کودکی ملول می شوند،
They rush to grow up and then ,
عجله دارند زودتر بزرگ شوند و بعد،
long to be children again .
حسرت دوران کودکی را می خورند.
That they lose their health to make money .
اینکه سلامتشان را صرف به دست آوردن پول می کنند ،
and then ,
و بعد
lose their money to restore their health .
پولشان را خرج حفظ سلامتی می کنند.
That by thinking anxiously about the future,
اینکه با نگرانی نسبت به آینده
They forget the present ,
، زمان حال را فراموش می کنند.
such that they live in nether the present ,
آنچنان که دیگر نه در حال زندگی می کنند ،
And not the future .
نه در آینده
That they live as if they will never die ,
این که چنان زندگی می کنند که گویی ، نخواهند مرد.
and die as if they had never lived .
وآنچنان می میرند که گویی هرگز نبوده اند.
God''s hand took mine and
خداوند دستهای مرا در دست گرفت
we were silent for a while .
و مدتی هر دو ساکت ماندیم.
And then I asked :
بعد پرسیدم
As the creator of people ,
به عنوان خالق انسانها
What are some of life lessons you want them to learn?
می خواهید آنها چه درسهایی از زندگی را یاد بگیرند ؟
God replied , with a smile ,
خداوند با لبخند پاسخ داد :
To learn they can not make any one love them .
یاد بگیرند که نمی توان دیگران را مجبور به دوست داشتن خود
کرد
but they can do is let themselves be loved.
اما می توان محبوب دیگران شد.
T o learn that it is not good to compare themselves
to others.
یاد بگیرند که خوب نیست خود را با دیگران مقایسه کنند
To learn that a rich person is not one who has the
most,
یاد بگیرند که ثروتمند کسی نیست که دارایی بیشتری دارد.
but is one who needs the least.
بلکه کسی است که نیاز کمتری دارد.
To learn that it takes only a few seconds to open
profound wounds in persons we love
یاد بگیرند که ظرف چند ثانیه می توانیم زخمی عمیق، در دل
کسانی که دوستشان داریم ایجاد کنیم،
, and it takes many years to heal them.
ولی سالها وقت لازم خواهد بود تا آن زخم التیام یابد.
To learn to forgive by practicing for giveness .
با بخشیدن بخشش یاد بگیرند.
T o learn that there are persons who love them
dearly.
یاد بگیرند کسانی هستند که آنها را عمیقا دوست دارند.
But simly do not know how to express or show
their feelings.
اما بلد نیستند احساسشان را ابراز کنند یا نشان دهند.
T o learn that two people can look at the same
thing,
یاد بگیرند که می شود دو نفر به یک موضوع واحد نگاه کنند،
and see it differently.
اما آن را متفاوت ببینند.
To learn that it is not always enough that they be
forgiven by others.
یاد بگیرند که همیشه کافی نیست دیگران آنها را ببخشند.
The must forgive themselves.
بلکه خودشان هم باید خود را ببخشند.
And to learn that I am here
و یاد بگیرند که من اینجا هستم
همیشه
God Can
When you feel unlovable, unworthy and unclean,
when you think that no one can heal you,
Remember, Friend,
God Can.
وقتی احساس می‌کنی قابل دوست
داشتن نیستی
وقتی احساس بی لیاقتی و نا پاکی می کنی
وقتی احساس می کنی کسی نمی تواند دردهای تو را التیام ببخشد
به یاد داشته باش دوست عزیز من
خدا می تواند
When you think that you are unforgivable
for your guilt and your shame
Remember, Friend,
God Can.
وقتی احساس می‌کنی قابل بخشش نیستی
برای شرم و گناه هایت
به یاد داشته باش دوست عزیز من
خدا می تواند
When you think that all is hidden
and no one can see within
Remember, Friend,
God Can.
وقتی فکر می کنی همه چیز پنهان است
و هیچکس نمی تواند درون را ببیند
به یاد داشته باش دوست عزیز من
خدا می تواند
And when you have reached the bottom
And you think that no one can hear
Remember my dear Friend
God Can.
وقتی به انتها می رسی و گمان می‌کنی
کسی نیست تا صدایت را بشنود
به یاد داشته باش دوست عزیز من
خدا می تواند
And when you think that no one can love
The real person deep inside of you
Remember my dear Friend,
God Does.
به خود واقعی درون تو عشق بورزد
دوست عزیز من به یاد داشته باش
خدا می تواند.
خسته ام میفهمید؟!
خسته ام میفهمید؟!
خسته از آمدن و رفتن و آوار شدن.
خسته از منحنی بودن و عشق.
خسته از حس غریبانه این تنهایی.
بخدا خسته ام از اینهمه تکرار سکوت.
بخدا خسته ام از اینهمه لبخند دروغ.
بخدا خسته ام از حادثه صاعقه بودن در باد.
همه عمر دروغ،
گفته ام من به همه.
گفته ام:
عاشق پروانه شدم!
واله و مست شدم از ضربان دل گل!
شمع را میفهمم!
کذب محض است،
دروغ است،
دروغ!!
من چه میدانم از،
حس پروانه شدن؟!
من چه میدانم گل،
عشق را میفهمد؟
یا فقط دلبریش را بلد است؟!
من چه میدانم شمع،
واپسین لحظه مرگ،
حسرت زندگیش پروانه است؟
یا هراسان شده از فاجع? نیست شدن؟!
به خدا من همه را لاف زدم!!
بخدا من هم? عمر به عشاق حسادت کردم!!
باختم من همه عمر دلم را،
به سراب !!
باختم من همه عمر دلم را،
به شب مبهم و کابوس پریدن از بام!!
باختم من همه عمر دلم را،
به حراس تر یک بوسه به لبهای خزان!!
بخدا لاف زدم،
من نمیدانم عشق،
رنگ سرخ است؟!
آبیست؟!
یا که مهتاب هر شب، واقعاً مهتابیست؟!
عشق را در طرف کودکیم،
خواب دیدم یکبار!
خواستم صادق و عاشق باشم!
خواستم مست شقایق باشم!
خواستم غرق شوم،
در شط مهر و وفا
اما حیف،
حس من کوچک بود.
یا که شاید مغلوب،
پیش زیبایی ها!!
بخدا خسته شدم،
میشود قلب مرا عفو کنید؟
و رهایم بکنید،
تا تراویدن از پنجره را درک کنم!؟
تا دلم باز شود؟!
خسته ام درک کنید.
میروم زندگیم را بکنم،
میروم مثل شما،
پی احساس غریبم تا باز،
شاید عاشق بشوم!!
معرفی کلاب دوست واقعی
سلام به همه دوستان عزیز
همه شما عزیزان رو دعوت می کنم به کلاب خودم خیلی خوشحال میشم تک تک شما ها رو اونجا ببینم. میدونم که دعوت منو قبول می کنین. اسم این کلاب دوست واقعی هستش یه کلوب دوست داشتنی واسه شما دوستای خوب خودم برای عضویت در کلاب اینجا را کلیک نمایید
نامه ای دارم از فاصله ها.....
ای که تقدیر تورا دور زمن ساخت سلام
نامه ای دارم از فاصله ها.....
چند شب بود که من خواب تورا میبینم
دیدم که فراری هستی می گریزی از شهر پاسبانان همه جا
نام تورا می کوبند جارچیان همه جا نام تورا می خوانند
در همه کوی و گذر قصه ی تبعید تو بود...............
مردم و تیر و تفنگ اسب های چابک
متهم................ قاتل گلهای سفید.
و تو میدانی من عاشق گلهای رزم
دوست دارم بنویسی به کجا خواهی رفت
مردم شهر چرا در پی تو می گردند.
نگرانت شده ام..............................
بی جوابم مگذار!!!
بی تو
بی تو طوفانزده دشت جنونم صید افتاده بخونم
تو چه سان میگذری غافل از اندوه درونم
بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره اشک درخشید به چشمان سیاهم
تا خم کوچه بدنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی
چون در خانه ببستم دگر از پای نشستم
گوئیا زلزله آمد گوئیا خانه فرو ریخت سرمن
بی تو من در همه شهر غریبم
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی
برنخیزد دگر از مرغک پربسته نوایی
تو همه بود و نبودی تو همه شعر و سرودی
من و یک لحظه جدایی ، نتوانم
نتوانم
بی تو من زنده نمانم !
بی تو من زنده نمانم!
عاشقای دل سوخته
اینم یه شعر عاشقانه توپ از سعدی برای عاشقای دل سوخته مثل خودم
ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست
با ما مگو به جز سخن دل نشان دوست
حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بود
یا از دهان آنکه شنید از دهان دوست
ای یار آشنا علم کاروان کجاست
تا سر نهیم بر قدم ساربان دوست
دردا و حسرتا که عنانم ز دست رفت
دستم نمیرسد که بگیرم عنان دوست
رنجور عشق دوست چنانم که هر که دید
رحمت کند مگر دل نامهربان دوست
گر دوست بنده را بکشد یا بپرورد
تسلیم از آن بنده و فرمان از آن دوست
بی حسرت از جهان نرود هیچ کس به در
الا شهید عشق به تیر از کمان عشق
بعد از تو هیچ در دل سعدی گذر نکرد
آن کیست در جهان که بگیرد مکان دوست
چه کنم که رسمه عاشقی تنهایست...............
خسته ام ....
از بغض کهنه ی عشق
سنگینه تحملش تو صدام
خوبه که به یاد تو قانع ام
میتونم بگذرم از شکوه هام
باورش سخته برام ولی من
میرم و چیزی ازت نمیخوام
اما بدون هر جا برم بعد تو
بغض عشق میمونه از تو برام
بغض من وا نمیشه تو صدا
خدایا یه دریا گریه میخوام
نفهمید اون که باید میدونست
بیشتر از جون هنوز عزیز برام
با جایی هیچی تموم نمیشه
عاشق از عاشقی سیر نمیشه
بگو تو اگه عاشق نبودی
عاشقت از تو دلگیر نمیشه
بغض عشق مونده هنوز تو صدام
هنوزم هیچی ازت نمیخوام
عاشقت بودم و از عاشقی
جز غمت هیچی نمونده برام
اما من هنوز به پات مونده ام
یه لحظه بی درد نیاسوده ام
از جدایی خیلی اگه گذشته
اما هنوز به عشقت آلوده ام
با جدایی هیچی تموم نمیشه
عاشق از عاشقی سیر نمیشه
بگو تو اگه عاشق نبودی
عاشقت از تو دلگیر نمیشه
خسته ام ....
مسافر
من مسافرم و تو همچنان می مانی
بمان که روزگار سرنوشت ما را اینگونه رقم زده است
از تلخی روزهای گذشته و شیرینی خاطراتش
چیزهای زیادی ذهنم را پر کرده است
از شبهای تاریکش و از تند بادهای مهیبش
بس خاطراتی تلخ و شیرین دارم
آری من کودکی عصیانگر بودم
روزگار به من آموخت که چه کنم
مهربان و دوست داشتنی اما ...
بودنم را کسی نفهمید و نبودنم را هم کسی ندانست
همیشه برای سفر آماده بودم
و روزگار مرا (مسافر) لحظه های خویش کرده بود
آموختم آنچه به درد امروز فردایم می خورد
کشیدم همه درد ، دردی که مال فرداهایم بود
خندیدم ...
اما روزگار تاب دیدن خنده هایم را نداشت
بی امان دست به کار شد
خشکاند ریشه ی هرچه شادی بود
برید هر چه بهانه برای خندیدن بود
اما گریستم...
چون روزگار بدجوری بهانه گریستن به من داد
سوختم در آتش غمی که روزگار افروخت
اکنون من بهانه ای برای گریستن دارم